قرنطینه آبزیان آبشور

نویسنده: هامبل فیش
مترجم و ویراستار: پژمان اسلامی

نحوه قرنطینه کردن ماهیان آب شور

چرا قرنطینه

راه‌اندازی یک تانک قرنطینه، نباید گران یا پیچیده باشد. استفاده از کلمه ساده در اینجا مناسب تر است. بنابراین، ابتدا دلایل لزوم قرنطینه کردن را با هم بررسی می‌کنیم:

۱.علاوه بر اینکه می‌توان یک ماهی جدید را در صورت وجود بیماری‌، مداوا کرد، شما می‌توانید گروه اصلی ماهی ها در تانک یا آکواریوم اصلی خود را از عفونی شدن، حفاظت نمایید، چون اکثر بیماری‌ها، انتقال‌پذیر هستند. این گروه از ماهی‌ها ممکن است، ارزش صدها هزار تومانی داشته باشند البته اگر میلیون ها تومان تا کنون برای آنها هزینه نکرده باشید. این نکته نیز بسیار مهم است که بیشتر داروها (مواردی که واقعا جواب دهند)، برای انواع مرجان ها و بی مهرگان، ایمن نیستند.
۲.برخی از بیماری‌ها را نمی توان به راحتی در تانک اصلی مدیریت کرد، همانگونه که برای سفیدک (Ich) ، گاهی این اتفاق می افتد و بیماری مخملک (Velvet) که گاهی با بیماری سفیدک اشتباه گرفته می شود و می‌تواند کل جمعیت ماهی شما را در کمتر از 72 ساعت، از بین ببرد. در صورتی که برخی از انگل ها، ماهی را طی یک یا دو مرحله در یک دوره چند ماهه، می‌کشد. در هر صورت باید جلوی انتقال هر یک از این بیماری ها به آکواریوم اصلی شما گرفته شود.
۳.تجربه از دست دادن تمامی ماهیان اغلب منجر به دلسردی و از بین رفتن تمام احساس لذت حاصل از این سرگرمی می‌شود. این شخص می‌تواند به تازگی کار خود را شروع کرده باشد یا حتی یک آکواریوم دار باتجربه باشد، که تمایل خود را به ادامه کار از دست بدهد. من تعداد زیادی از متخصصان و کارشناسان آکواریوم های مرجانی را دیده ام که این سرگرمی را کنار گذاشته اند، زیرا بیماری‌ها، یکی پس از دیگری ماهی‌های آن‌ها را مبتلا کرده و وقتی این اتفاق می‌افتد، فرد احساس شکست کرده و احساس نشاط و لذت شخص از نگهداری آبزیان ناگهان از بین می رود.
۴.همه ما می‌دانیم (یا به تجربه یاد می‌گیریم) که برخی از موارد می‌توانند ناگهان در آکواریوم اصلی از کنترل خارج شوند. این ریسکی است که ما درباره آن صحبت می‌کنیم. داشتن یک تانک قرنطینه برای ماهی های جدید و یا بیمار یا مخزن پرورش مرجان (Frag Tank) می‌تواند بعنوان اقامت‌گاهی موقتی در مواردی که یک ماده سمی یا آلودگی آکواریوم اصلی شما را آلوده می‌کند، یا یک ماهی حمله کرده و ماهی دیگری بشدت آسیب می‌بیند، به کمک شما آید.
۵.با کمک استفاده از یک تانک قرنطینه شما قادر به تطابق شوری آب با محیطی هستید که ماهی خریداری شده از آن می‌آید. بسیاری از فروشگاه های اینترنتی و یا فروشگاه های بزرگ، ماهی‌های خود را در شوری پایین نگه می‌دارند. دانستن شوری آن‌ها از قبل به شما امکان می دهد تنها عملیات شناورسازی (کیسه ماهی در آب آکواریوم قرنطینه جهت هم دمایی را انجام دهید) و بعد ماهی را رها سازی کنید. در غیر این صورت لازم است از روش قطره ای برای انجام عملیات انتقال استفاده کنید، که می‌تواند به یک ماهی، آسیب بزند، مثلا میزان آمونیاک افزایش یابد و یا میزان شوری بسیار سریع تغییر کند.

بهتر است قبل از هر چیز چند دلیل اصلی که باعث می شود آکواریوم داران غیر حرفه ای از قرنطینه استفاده نکنند را بررسی کنیم:

۱.تصور استرس زا بودن بیش از حد عملیات قرنطینه برای ماهی ها. لازم است کمی بیشتر در رابطه با این ادعا فکر کنیم. شما یک ماهی هستید، هزاران مایل را سفر کرده‌اید، زمان زیادی را در مخازن و استخرهای مختلف با کیفیت آبی بسیار پایین، سپری کرده‌اید. آنقدر پایین که در حقیقت، یک مقدار تخمینی در حدود 70 تا ۹۰ درصد ماهی‌ها، قادر به تحمل نبوده و از بین رفته اند. شما همچنین در معرض تعداد بیشماری از پاتوژن‌ها (عوامل بیماری‎‌زا) هستید و ممکن است برای چندین هفته یا روز، تغذیه نشده باشید. رها شدن در یک آکواریوم بزرگ اصلی، پر شده با سایر ماهی‌هایی که چندان از ورود شما هیجان‌زده نیستند که لازم است به سرعت وارد عمل شوید و برای غذا و قلمرو با آن‌ها رقابت کنید. آیا شما مخزنی را ترجیح می‌دهید که مختص خودتان باشد و بدون رقابت بتوانید غذا بخورید و قبل از پیوستن به آکواریوم اصلی، تقویت شوید.
۲.من توانایی مالی خرید یک تانک قرنطینه را ندارم و یا من فضا برای قرار دادن تانک قرنطینه تنها برای نگهداری از یک ماهی را در اختیار ندارم. معمولا این را از مردمی می‌شنوید که ممکن است یک تکه‌ مرجان را تا بیش از ۶۰۰ هزار تومان خریداری کرده و تجهیزات آکواریوم را در همه قسمت‌های خانه خود دارند. یک تانک کوچک مناسب قرنطینه، چندان گران نیست. خیلی وقت‌ها شما می‌توانید چیزی را بصورت دست دوم و با قیمت مناسب تر، خریداری کنید. یک تانک قرنطینه ۴۰ لیتری را اغلب می‌تواند با هزینه‌ای کمتر از ۲۰۰ هزار تومان، راه‌اندازی کرد.
۳.ماهی حساس به قرنطینه، وجود ندارد. همیشه راه‌حلی برای قرنطینه انواع مختلف ماهی ها وجود دارد. به یک تانک قرنطینه با پناهگاه شنی برای ماهی های راس نیاز دارید؟ یک کاسه پریکس شیشه‌ای برداشته و مقدار کمی شن را در آن قرار دهید. به یک آکواریوم قرنطینه با غلاف تغذیه مخصوص برای نگهداری از ماندارین ها نیاز دارید؟ اکثرا می توانید این کار را با آرتمیای زنده و غذاهای جایگزین دیگر انجام دهید.
۴.ماهی‌ها در معرض بیماری‌های مختلفی در محیط طبیعی خود در اقیانوسها و دریا ها قرار دارند، پس اگر قرار بود ماهی مریض شود باید تا به حال این اتفاق می افتاد، این استدلالی است که توسط برخی از افراد مطرح می شود. بله، در ظاهر درست است. اما اصولا با توجه به حجم بسیار زیاد آب احتمال درگیر شدن ماهی ها بسیار پایین است و از طرف دیگر به دلیل وجود شرایط کم استرس و غذای مناسب قدرت سیستم ایمنی بدن ماهی ها بالا است و توان مقابله با عوامل بیماری زا را خواهد داشت. در آکواریوم‌های نسبتا کوچک، ماهی‌ها اغلب توسط غلظت بیشتری از انگل‌ها، کرم‌ها و باکتری‌های مضر، پوشیده می‌شوند. از طرف دیگر قدرت ایمنی بدن ماهی ها به دلیل شرایط پر استرس تر موجود و رژیم غذایی متفاوت بسیار پایین است.

راه اندازی تانک قرنطینه

در ادامه تجهیزات مورد نیاز برای راه اندازی یک تانک قرنطینه معرفی شده است:

۱.یک آکواریوم ۴۰ تا ۱۱۰ لیتری برای بیشتر آکواریوم داران مناسب است. تانک قرنطینه بزرگتر به شما اجازه می‌دهد که ماهی بیشتری را پناه داده و فضای تکان خوردن بیشتری نیز به آن‌ها بدهید، بخصوص اینکه مشکلات کمتری با افزایش میزان آمونیاک بخصوص در زمان درمان خواهید داشت. تانک های قرنطینه کوچکتر، ارزان‌تر است و نگهداری از آن نیز راحت‌تر است و می‌تواند بسرعت آن را راه اندازی کرده و یا برای عفونت زدایی تخلیه کنید.
۲.بخاری و دماسنج
۳.یک پمپ آب و یا پمپ و سنگ هوا کوچک برای ایجاد جریان داخلی و تبادلات گازی بهتر لازم است مورد استفاده قرار بگیرد.
۴.آب شور تازه که به خوبی مخلوط شده باشد و حداقل برای ۲۴ ساعت به خوبی هوادهی شده باشد. در صورتی که از عدم وجود بیماری در آب تانک اصلی خود مطمئن هستید می توانید، تانک قرنطینه خود را از آب تانک اصلی پر کرده و آب جدید را به تانک اصلی خود اضافه کنید. جهت جلوگیری از ورود ذرات به هیچ عنوان از نزدیک کف آکواریوم اقدام به برداشت آب نکنید.

تجهیزات پیشنهادی و تکمیلی:

۱.نور که می تواند تنها شامل یک حباب لامپ ساده باشد. البته توجه داشته باشید که در درمان برخی از بیماری ها بهتر است از نور استفاده نشود.
۲.فیلتر پشتی از نوع آویزی که به خوبی جایی تثبیت شده است و با کربن یا حتی یک اسفنج بارور شده (بعدا توضیح داده میشود)، پر شده است.
۳.صفحه مشبک یا پنجره ای که می تواند در زیر یا بالای سیستم روشنایی قرار بگیرد. به راحتی می توانید با برش آن یک درپوش سفارشی برای آکواریوم خود ساخته و از بیرون پریدن ماهی ها جلوگیری نمایید.
۴.از لوله ها و اتصالات PVC (در تصویر پایین ببینید) بعنوان غارهایی استفاده میشوند که ماهی در آن پنهان میشود.
۵.از هشدار دهنده آمونیاک برند Seachem می توانید برای مشخص شدن میزان آمونیاک استفاده کنید.

به راحتی می‌توان از صخره و سنگ بستر در تانک قرنطینه، دوری کرد، چون آن‌ها می‌توانند بسیاری از داروها را جذب کنند. اما، یک یا دو تکه کوچک از سنگ زنده برای کنترل آمونیاک ممکن است اضافه شود، البته در صورتی که از آکواریومی بدون هیچگونه بیماری آورده شده باشند. سنگ زنده باید زمانی که بیماری متوقف می‌شود و قبل از استفاده از داروها، خارج شود. بعلاوه، سنگ زنده باید زمانی که در معرض یک بیماری قرار می‌گیرد، آلوده به حساب آمده و در یک محیط آیش (آکواریومی بدون ماهی) برای 72 روز رها شود تا زمانی که انگل‌ها از بین بروند. یا چندین بار با استفاده از یک محلول سفیدکننده ملایم شستشو داده شده و خشک گردد. از این پس می توانید از آن به عنوان صخره خشک (مرده) استفاده کنید.

در ادامه، چندین عکس از تانک قرنطینه خودم (نویسنده مقاله) با حجم ۱۱۰ لیتر را قرار داده ام، بنابراین، شما می توانید یک مرجع بصری برای مقایسه را در اختیار داشته باشید. من پیشنهاد می‌کنم که تانک قرنطینه خودتان را حداقل، 3 متر دورتر از سایر آکواریوم‌های آب شور برای جلوگیری از انتقال بیماری قرار دهید. البته قرار دادن تانک قرنطینه در فضای مجزا و عدم استفاده از تجهیزات مشترک نیز می تواند بسیار مفید باشد و از انتقال عوامل بیماری زا جلوگیری نماید.

کنترل آمونیاک

آمونیاک، ماده سمی است که به واسطه فعالیت های بیولوژیک بدن ماهیان تولید می شود. از تنفس تا ادرار و مدفوع ماهیان همگی باعث افزایش آمونیاک در آب می شود. مقدار آن باید به دقت در تانک قرنطینه مورد نظارت قرار گیرد. شما می‌توانید از تست کیت آمونیاک (تا وقتی که هیچ دارویی در تانک قرنطینه، وجود ندارد) و یا یک هشدار دهنده آمونیاک (این محصول حتی در حضور داروها نیز کار می‌کند) استفاده کنید. حتی کوچکترین اثر از آمونیاک، سمی است! بنابراین، خواندن هر غلظتی بجز صفر، مستلزم اقدامی فوری است. شما می‌توانید از تعویض آب برای کاهش آمونیاک، کمک بگیرید و یا، از انواع محصولات کاهش دهنده آمونیاک مانند Prime یا AmQuel PLUS تا زمانی که داروی دیگری در تانک قرنطینه شما برای درمان، وجود نداشته باشد، استفاده کنید.

با استفاده از یک فیلتر بیولوژیک ساده می توانید چرخه نیتروژن را در تانک قرنطینه خود برقرار کرده و میزان آمونیاک را کاهش دهید. من شخصا از فیلتر های که به صورت آویز در پشت آکواریوم نصب می شوند استفاده می کنم. می توانید این فیلتر ها را با اسفنج ها و یا کربن های فعال پر کنید. می توانید اسفنج های این فیلتر را برای مدت یک ماه در یکی از خانه های سامپ آکواریوم خود در مسیر مناسب جریان آب قرار دهید تا باکتری های مفید بر روی آن قرار بگیرد. این یک ماه، زمان کافی برای انتقال تعداد کافی از باکتری مفید به درون اسفنج را در اختیار شما قرار می دهد، بنابراین، شما می توانید از آنها به عنوان یک فیلتر بیولوژیک کامل استفاده کنید. یک روش جایگزین (البته گران قیمت تر) برای کشت فوری باکتری ها بر روی اسفنج، استفاده از انواع محصولات حاوی باکتری جهت راه اندازی چرخه نیتروژن است. در پایین، تصویری از یک فیلتر پشتی ساده و اسفنج فوم مرتبط آورده شده است (شما می‌تواند اسفنج‌های اضافی را با قیمت بسیار پایین، خریداری کنید).

قوانین قرنطینه

برای مشخص کردن تعداد ماهی هایی که قادر به نگهداری در تانک قرنطینه خود هستید، باید فاکتور های مختلفی را مد نظر قرار دهید:

اندازه تانک قرنطینه
اندازه ماهی ها
سازگاری ماهی ها
صلح طلب بودن یا نبودن

آنهایی که قصد نگهداری به همراه هم را دارید. اگر تعداد ماهی ها زیاد باشد، پس احتمالا زیاد است. با اضافه کردن هر ماهی:

مقداری آمونیاک تولید افزایش پیدا می کند
احتمال درگیری بین آبزیان به شدت افزایش پیدا می کند

با اضافه کردن اتصالات و لوله های مختلف PVC، گاهی درگیری ها کم می‌شود، ولی این همیشه اتفاق نمی افتد.

زمانی که ماهی شما در قرنطینه قرار دارد، شما باید اقدامات پیشگیرانه ای را انجام دهید و یا همیشه مراقب ماهی ها بوده و آنها را به دقت بررسی کنید. این موضوعی است که باید در رابطه با آن تصمیم بگیرید. من شخصاً احساس می‌کنم که این موضوع بیشتر به این نکته بر می گردد که شما چه مقدار وقت آزاد برای نگاه کردن به ماهی خود در تانک قرنطینه دارید. اگر شما مراقب هستید و به جزئیات توجه می‌کنید و زمان زیادی برای تماشای ماهی دارید، پس فقط مشاهده و مراقبت می‌تواند بهترین انتخاب باشد. اما بیماری‌های مرتبط با سفیدک و یا کرم پهن معمولا دارای علائمی مرئی هستند که حتی تا 1 ماه پس از قرنطینه باقی می مانند. سفیدک ممکن است علائم مرئی (چین‌های سفید روی ماهی) را نشان ندهد، مگر آنکه ماهی به شدیدا عفونی شود (با چشمان تیره). ولی هر دو معمولا دارای علائم رفتاری مانند خارش و تنفس غیر طبیعی هستند. درمان پیشگیرانه برای مواقعی که زمان کافی برای نظارت وجود ندارد، عاقلانه است. در حقیقت شما می توانید درمان های مرتبط با برخی از بیماری های بسیار رایج مثل سفیدک را چه ماهی مبتلا شده باشد و یا نه انجام دهید.

یک ماهی باید حداقل برای یک ماه در قرنطینه قرار داده شود. حتی مدت زمان بیشتر، بهتر است، ولی یک ماه زمان کافی برای نمایان شدن اکثر بیماری‌ها را فراهم می کند. البته بخاطر داشته باشید که برخی از بیماری ها مثل سفیدک می توانند غیر مرئی باشند. چون من درمان پیشگیرانه انجام می‌دهم، ماهی ها را بین 4 یا 6 هفته در تانک قرنطینه نگهداری می کنم. من دو روش یا پروتوکل را برای قرنطینه کردن ماهی ها انتخاب می کنم و مدت زمان ماندن ماهی ها در قرنطینه بستگی به انتخاب نوع پروتوکل دارد.

گزینه A

ماهی را برای 20-30 دقیقه در کیسه (تا زمان خو گرفتن به دمای جدید) شناور می‌سازم و سپس شوری آب آن را با تانک قرنطینه یکسان میکنم و در نهایت آن را در تانک قرنطینه ازاد می کنم. من به ماهی فرصتی چند روزه برای کاهش استرس می‌دهم و سعی می‌کنم او را تغذیه کنم. وقتی او برای دو روز متوالی مورد تغذیه قرار گرفت، من درمان با داروهای ضد انگل مثلPrazipro را شروع می‌کنم، برای سری اول 5-7 روز منتظر شوید، یک تعویض آب ۲۰ تا ۲۵ درصدی انجام دهید و سپس دوز را تکرار کنید. من پنج روز بعد، تعویض آب ۲۰ تا ۲۵ درصدی را دوباره انجام می دهم و کربن فعال را برای 24 ساعت در مسیر جریان آب در فیلتر قرار می دهم. پس از خروج کربن من درمان مس یا فسفات کلروکوئین دیگری را برای مدت 30 روز شروع می‌کنم. سپس ماهی باید برای انتقال به تانک اصلی آماده گردد، تا زمانی که او به تغذیه بیفتد و سالم بنظر برسد و علائم هیچ بیماری را نشان ندهد.

وقتی برای اولین بار درمان با هر داروی شیمیایی را شروع کردید، نگران نشوید اگر ماهی حتی برای مدت ۲ روز هم غذا نخورد. در هر صورت دارویی مثلPrazipro فقط برای 72 ساعت فعال می‌ماند ولی از دست دادن طولانی اشتها (3-4 روز) در زمان استفاده از هر نوع دارویی یک اخطار برای توقف روند درمان است.

گزینه B

ماهی را برای 20-30 دقیقه در کیسه (تا زمان خو گرفتن به دمای جدید) شناور می‌سازم و سپس شوری آب آن را با تانک قرنطینه یکسان میکنم و در نهایت آن را در تانک قرنطینه آزاد می کنم. این روش در حقیقت روش انتقال مخزن به مخزن است.

لازم است از یک داروی موثر ضد انگل مثل Prazipro در آغاز روز چهارم و روز دهم انتقال به ترتیب در تانک مقصد استفاده شود. پس از آن که مراحل انتقال مخزن به مخزن تکمیل شد ماهی برای دو هفته اضافه برای برسی علائم سایر بیماری‌ها مورد مشاهده قرار می‌گیرد. اگر ماهی بخوبی غذا بخورد و سالم بنظر برسد و علائم سایر بیماری‌ها را نیز نشان ندهد، می توان آن را به تانک اصلی منتقل کرد.

من اغلب از گزینه A برای ماهی های بزرگتر و گزینه B برای موارد کوچکتر استفاده می‌کنم. گزینه B دو هفته زودتر ماهی را به آکواریوم اصلی شما می‎‌آورد ولی به کار بیشتری نیاز دارد. اگر ماهی در تانک قرنطینه با شوری پایین نگهداری می شود تنها لازم است به جای آبشیرین تبخیری به مرور زمان از آب شور استفاده کرده تا وقتی که شوری تانک قرنطینه با آب آکواریوم اصلی شما هماهنگ شود. می توانید به همین ترتیب به مرور زمان چند روز قبل از جابجایی دما را نیز با آکواریوم اصلی یکسان کنید و به راحتی بدون هیچگونه عملیات جابجای ماهی خود را به تانک اصلی منتقل کنید.

در تغییر برنامه درمانی در صورتی که لازم باشد درنگ نکنید. برای مثال اگر ماهی که شما در حالی که برای شروع درمان های ضد انگل آماده می شوید علائم بیماری دیگری مثل سفیدک را نشان دهد، ماهی را درمان کنید و عملیات انگل زدایی را دیرتر روی آن انجام دهید. یا اگر شما در حال انجام روش انتقال مخزن به مخزن هستید، ولی به وجود مخملک بر روی بدن ماهی مشکوک می شوید، فورا درمان فسفات کلروکوئین یا مس را شروع کنید! (سایر تجویزها مانند ضد انگل ها یا آنتی‌بیوتیک‌ها را می‌توانند همزمان با انتقال مخزن به مخزن، انجام شوند.)

قرنطینه مرجان ها و بی مهرگان

اگرچه بعید به نظر می رسد اما احتمال اینکه مرجان های جدیدی که به آکواریوم خود اضافه می کنید حامل عوامل بیماری زا برای ماهی ها و یا حتی مرجان ها باشند زیاد است. با توجه به اینکه مرجان ها نمی توانند مثل ماهی ها ناقل بیماری باشند اما بیماری های خاص ممکن است به این طریق به آکواریوم شما راه پیدا کنند. برای مثال بیماری سفیدک، دارای یک مرحله کیست (Tomons) و یک مرحله شناوری آزاد (Theronts) از چرخه حیات خودشان می‎‌باشند. شناگران آزاد می‌توانند در هر قطره کوچک از آب یک آکواریوم آلوده یافت شوند، بنابراین در هنگام برخورد به هر چیز مرطوبی، باید تمام نکات لازم جهت ضد عفونی رعایت شود. این نکته همچنین برای دستان مرطوب نیز لازم است در نظر گرفته شود، یک راه برای جلوگیری از انتقال عوامل بیماری زای شناور شستشوی کامل مرجان بعد از انجام روش انتقال مناسب با آب تانک اصلی در یک ظرف مجزا قبل از قرار دادن مرجان یا هر بی مهره دیگر درون آکواریوم است. سپس آب سطل باید دور ریخته شود. در تئوری این فرآیند ساده باید هر نوع عامل بیماری زای شناور را شستشو داده و از ورود آن‌ها به تانک اصلی شما جلوگیری کند.

متاسفانه رسیدگی به کیست‌های مختلف انواع بیماریها، بسیار پیچیده تر است. کیست ها بر روی سطوح، صخره‌ها، درپوش‌های مرجانی، صدف حلزون‌ها یا در هر فضایی که بتوانید تصور کنید، قرار می‌گیرند. احتمالا شستشوی مرجان منجر به ریشه‌کن شدن آنها نمی‌شود. بنابراین، تنها روش کاملا ایمن، قرار دادن همه بی مهره ها و مرجان‌ها در تانک قرنطینه مناسب و بدون ماهی برای 72 روز (مانند مورد آیش) است. این زمان کافی برای تکمیل چرخه حیات کرم یا انگل را ایجاد می‌کند و ضرورتا بدون وجود یک ماهی میزبان برای تغذیه از آن، دچار قحطی و مرگ می‌شود. من درک میکنم که بسیاری 72 روز را به ریشخند می‌گیرند و صادقانه بگویم که من شما را سرزنش نمی‌کنم. این بنظر من نیز مضحک می‌باشد. ولی حقیقت، تلخ است و من حدس می‌زنم که هر کدام از ما باید تصمیم بگیریم که می‌خواهیم چه مقدار ریسک را قبول کنیم. این نکته تسلی‌بخش است که 72 روز نیز برای مشاهده سایر بیماری‌های مرجانی مفید است، قبل از اینکه آن‌ها بتوانند وارد تانک اصلی شما شوند.

تصاویر زیر تانک قرنطینه ۱۱۰ لیتری من برای نگهداری از انواع مرجان ها و بی مهرگان را به مدت ۲۷ روز قبل از اضافه کردن به آکواریوم اصلی نشان می دهد. همانطور که مشاهده می کنید یک ست لامپ T5 بسیار ارزان قیمت و سیستم های گردش آب و فیلتراسیون بسیار ساده را برای این آکواریوم در نظر گرفته ام.

خلاصه

نگهداری از آکواریوم های دریایی بخصوص آکواریوم های مرجانی، به تلاش زیادی نیاز دارد. نگهداری از یک اکوسیستم پیچیده می‌تواند یک وظیفه دلهره‌آور باشد که متغیرهای زیادی در آن نقش داشته و دارای اثر متقابل بر روی یکدیگر هستند. اما می توان با انجام برخی از فرایند های به ظاهر مشکل اما بسیار لازم از بروز بسیاری از مشکلات در انواع آکواریوم ها بخصوص آکواریوم های آب شور جلوگیری کرد. از این جمله قرنطینه ماهیان و آبزیان جدید قبل از اضافه کردن به آکواریوم اصلی است. برای انجام این کار لازم است قوانین و شرایط خاصی توسط شما در نظر گرفته شده است که در این مقاله به آن پرداخته و روش صحیح آن برای شما توضیح داده شده است.